Page 28 - Lu stranu viaggiu
P. 28
e leggi a tappu lu veru pinseri.
Comu pudditru stancu c'ha currutu
tuttu lu jornu tra li virdi zolli
ed a sira nta stadda s'arriposa
pi ripigghiari forza l'indumani
e, dopu c'ha mangiatu e scalpitatu,
lu quintu pedi lubricu v'ammustra
c'ha penniri cumincia sussultanti,
d'accussi tostu a sentiri m'intisi
e saracinu santu addivintavu!
Lu sonnu mi calavu beddu in chinu
quannu dopu lu focu s'astutavu.
Ma si lu corpu quetu si ni stava, Li musicisti
la menti cuminciava a travagghiari!
Appena chiusi l'occhi intisi a tappu
na musica divina ca 'un si dici
Mi parsi ca li pinni mi spuntaru
comu 'n’aceddu c'abbola lu matinu
e mentri mi livava di la terra
videva tuttu attornu milli cosi
sempri chiù beddi, sempri chiù sciccusi.
A 'n certu puntu vitti a concistoru,
tutti assittati supra di na rosa,
li musici chiù granni di la terra.
C'era Vicenzu u cignu catanisi,
Pippinu ch'é stampatu supra i sordi,
Giuvanni chiddu di lu coru mutu
e lu pulaccu egreggiu e lu tedescu
ca li furesti in musica cantavu.
Purtavanu 'n cartellu unn'era scrittu:
lu dittu di Platuni sempiternu
ca diceva: " LA MUSICA E' SAPIRI."
La rosa s'annacava alleggiu alleggiu
ca nu vintusu sonu la smuveva,
mentri d'attornu l'angiuli fistanti
ballavanu cantannu: "GLORIA A DIU:"
A pasciri la menti cu lu sonu
avissi cuntinuatu pi cent'anni,
siddu Platuni stissu nun m'avissi
pag. 25