Page 27 - Lu stranu viaggiu
P. 27
e monaci e parrini d'ogni tempu,
cu Calvinu e Luteru misi assemi.
C'é puru Danti 'n pocu incazzateddu
ca nun capivu bonu lu tracchiggiu
da vita e di la morti, ma ch'é santu
pirchì perfetta fidi lu spingeva. -
- A mia mi pari anticchia vastaseddu
stu santu ca 'un finisci d'intrummari!
Poi m'addumannu e dicu in viritati
com'é ca faci a 'un si stancari mai?! -
Ni dassi almenu la rizzetta giusta
p'avirini giuvanza supra a terra! -
Mi dissi a me cumpagna all'ammucciuni,
ma la intisi Platuni c'arrispusi:
- Nun é culpanza to figghiuzza bedda
si t'affruntasti tutta nto guardari
sta cosa ch'é normali e naturali!
Lu paisazzu bruttu d'unni veni
ti fa pariri vastasati cosi
ca sunu beddi, inzuccarati e boni.
Si sulu ci ripensi tanticchedda,
nun c'é rizzetta ca ti po’ giuvari
nto trasi e nesci ch'é murtali e brevi.
L'aceddu c'ha vulatu s'arriposa
pi liggi naturali supra a terra.
Cca dintra sulamenti c'é cuncessu
di 'un accalari l'ali pi stanchizza
pirchì cca dintra 'un hannu corpu e sensu
umani dibulizzi e cidimenti.-
Lu sentiri sti cosi accussì.... funni
lu spinnu m'addumavu nta lu pettu
di fari nicchi-nicchi nta dd'istanti
e pi firmarmi dissi cu minzogna:
- Platuni 'un t'incazzari siddu cca
ju l'ossa m'arriposu tanticchedda,
ca l'ummira da notti già calavu
e sentu la stanchizza ca m'avvinci.-
- Mi pari giustu c'arriposi 'n pocu -,
dissi scacciannu l'occhiu l'omu santu
ca li minzogni nun li recepisci
pag. 24