Page 6 - Lu stranu viaggiu
P. 6
a la manera di rumani antichi,
nta terra vitti 'n purtusiddu nicu
d'unni nisceva fumu e negghia 'nsemi.
Cu lu bastuni ca tineva in manu,
tuttu ciurutu comu 'n minnulicchiu,
fici d'intornu 'n signu longu e largu
trentatri voti lu bastuni stissu.
Lu bastuni appuntiddai nto pirtusu
e tuttu s'allargavu finu o signu,
mentri chiù forti e 'nturciddata a negghia
nisceva ed a culonna si livava
e ciavuru d'incensu si spanneva,
ca m'allargò li naschi tutti pari.
U curuzzu du locu mi satavu
vidennu ddu purtentu favulusu
e la vogghia mi vinni di scappari.
Comu a chiddu c'arretra pi lu scantu
si 'n’mostru l'assicuta spavintusu,
ma poi s'arresta pi guardarlu in facci
ed a scappari torna e poi si ferma,
accussì foru li me passi incerti.
O puntu ca a scappari accuminciavu
'n menzu a dda negghia densa cumparivu
na fimmina vistuta comu a mia
cu 'n linzolu intrusciatu e li capiddi
supra li spaddi tutti scioti e sparsi.
- Fermati! Nun scappari! - Dissi a tonu -
si guardi la me facci chiù 'un ti scanti.
Sugnu la cima di li to pinseri,
chidda ca cori e menti ti cattigghia,
chidda ca brami e nun s'ha datu ancora.
'N’angilu puddastruni di lu celu
pi vuluntà divina mi parravu.
Mi dissi ca sustegnu t'havi a dari
la me prisenza nta stu viaggiu stranu
ca tu t'affretti a fari in cumpagnia
di la to musa e di la fantasia.
Stu gran pirtusu ca grapisti in terra
cu ssu bastuni tuttu ciuri e fogghi
la porta rapprisenta di l'Infernu.
pag. 3